Ήταν να πω τόσα πολλά, είχα τόση πίκρα μέσα μου, ήπια όμως μπόλικο αλκοόλ κι ευτυχώς μαζί του, εξατμίστηκε και η κακία. Δεν έχω να γράψω άσχημα, οπότε bare with me, bitte!
Ήρθα κάπως περίεργα εδώ, όπως αρκετοί συνάνθρωποι μου. Ίσως λιγότερο απεγνωσμένος, ίσως πιο μόνος, πιο εξοβελισμένος. Τα βρήκα μπαστούνι, ψέματα δε λέω. Πολύ κλάμα στην αρχή, πολλές οι αναμνήσεις, πολύ το ζόρι. Δουλειά, σπίτι, χαρτιά, εγκατάσταση, κράτος, χρόνος, φαϊ, ανάγκες και προσφορές. Όλα μαζί και παράλληλα. Δεν είχα κι άλλη επιλογή, να γίνουν όλα όπως έπρεπε, στο χρόνο που έπρεπε, όπως μπόρεσα πάντως, έτσι και έγινε.
Ούτε κατάλαβα τι με βρήκε. Κάτι απίστευτα δυνατό και βαρύ με βρήκε στην κεφάλα, κάτι που με πήρε και με σήκωσε, μου έβγαλε τα εντόσθια έξω, τα μέτρησε και τα ξανάβαλε πάλι πίσω. Τώρα κάπως επανασυντέθηκα πάλι και κυκλοφορώ πιο άνετα.
Ο χρόνος είναι πια πίσω μου, έχω να λέω, έχω να διηγούμαι. Καλά πράγματα, τα κακά γίναν λόγια με στραβή γραμματική, ή δεν τα δίνεις σημασία ή πας να τα διορθώσεις.
Με βοήθησαν πολύ οικογένεια και φίλοι, καινούριοι και παλιοί, οι κουβέντες τους, οι φωνές τους, οι εικόνες τους. Από κει που δεν περίμενα, ήρθαν οι ενισχύσεις.
Αλλά πόσο εύκολο ήταν να αντιληφθούν αυτό όλο το στροβίλισμα, που ακόμα συνεχίζεται, ίσως με λιγότερες στροφές. Κανείς δεν ξέρει, κανείς δε χρειάζεται πλέον να μάθει. Έχουμε και μετράμε .......απώλειες, νίκες, χασούρες, ισοπαλίες. Η σαιζόν ήταν καλή, παίξαμε την μπάλα που μπορούσαμε, ίσως κατώτερη των προσδοκιών, αλλά το γήπεδο πολύ ..ξένο, σιγά-σιγά θα συνηθίσουμε. Θέλουμε πάντως προπόνηση, εξάσκηση εξάπαντος και πολλές επαφές...με ξένους παράγοντες για ...μεταγραφές! Μόνος δεν φτάνεις ούτε μέχρι το κέντρο, μεγάλε!! Θέλει και καναν για Vorlage.
Λάθη γίναν, αυτογκόλ δε φάγαμε πάντως, σκύψαμε το κεφάλι και "κουβαλούσαμε". Ένας καλός τρεχαλατζής θα βρει το δρόμο του, ένας κουβαλητής θα βρει να αποδώσει, έτσι κι εγώ. Όνειρο ήταν της κερκίδας και τώρα βρίσκομαι στο γρασίδι. Στα λιγοστά μαλλιά της κεφαλής μου, θα το φάω μέχρι τελευταίου χορταριού, που να μη με λένε Vasi. Να μας δίνουν μόνο χρόνο συμμετοχής, αυτό χρειάζομαι, να μη μας αφήνουν πολύ στον πάγκο, στον πάγκο σκέφτεσαι παραπάνω από ότι πρέπει. Πρέπει να παίζω μέσα, πρέπει να τρέχω, να σκέφτομαι μόνο το παιχνίδι, το σκορ, να μην επηρεάζομαι από τις ζητωκραυγές ή τα γιουχαητά.
Αυτό θέλω, πέτα μου την μπάλα και δε θα χάσεις, όχι δεν πάω για το θεαματικό γκολ, δεν θέλω δόξα, τη φανέλα να ιδρώσω, να τη ματώσω αν χρειαστεί, αυτό μου φτάνει.
Τα αποδυτήρια του καθενός δεν τα βλέπεις να 'ρχονται. Τα καταλαβαίνεις όταν είσαι ήδη μέσα, πτώμα στην κούραση, ή απλώς "πτώμα". Τότε θα είναι αργά να ξαναβγεις. Γι'αυτό τρέξε τώρα που μπορείς, λέω μέσα μου κι απόξω μου.
Έτσι θα βγουν χρόνια, έτσι θα βγουν και οι ζωές μας, μέσα στο γήπεδο, πάντα στο γήπεδο, εδώ ανήκαμε, εδώ θα μείνουμε.
Ήρθα κάπως περίεργα εδώ, όπως αρκετοί συνάνθρωποι μου. Ίσως λιγότερο απεγνωσμένος, ίσως πιο μόνος, πιο εξοβελισμένος. Τα βρήκα μπαστούνι, ψέματα δε λέω. Πολύ κλάμα στην αρχή, πολλές οι αναμνήσεις, πολύ το ζόρι. Δουλειά, σπίτι, χαρτιά, εγκατάσταση, κράτος, χρόνος, φαϊ, ανάγκες και προσφορές. Όλα μαζί και παράλληλα. Δεν είχα κι άλλη επιλογή, να γίνουν όλα όπως έπρεπε, στο χρόνο που έπρεπε, όπως μπόρεσα πάντως, έτσι και έγινε.
Ούτε κατάλαβα τι με βρήκε. Κάτι απίστευτα δυνατό και βαρύ με βρήκε στην κεφάλα, κάτι που με πήρε και με σήκωσε, μου έβγαλε τα εντόσθια έξω, τα μέτρησε και τα ξανάβαλε πάλι πίσω. Τώρα κάπως επανασυντέθηκα πάλι και κυκλοφορώ πιο άνετα.
Ο χρόνος είναι πια πίσω μου, έχω να λέω, έχω να διηγούμαι. Καλά πράγματα, τα κακά γίναν λόγια με στραβή γραμματική, ή δεν τα δίνεις σημασία ή πας να τα διορθώσεις.
Με βοήθησαν πολύ οικογένεια και φίλοι, καινούριοι και παλιοί, οι κουβέντες τους, οι φωνές τους, οι εικόνες τους. Από κει που δεν περίμενα, ήρθαν οι ενισχύσεις.
Αλλά πόσο εύκολο ήταν να αντιληφθούν αυτό όλο το στροβίλισμα, που ακόμα συνεχίζεται, ίσως με λιγότερες στροφές. Κανείς δεν ξέρει, κανείς δε χρειάζεται πλέον να μάθει. Έχουμε και μετράμε .......απώλειες, νίκες, χασούρες, ισοπαλίες. Η σαιζόν ήταν καλή, παίξαμε την μπάλα που μπορούσαμε, ίσως κατώτερη των προσδοκιών, αλλά το γήπεδο πολύ ..ξένο, σιγά-σιγά θα συνηθίσουμε. Θέλουμε πάντως προπόνηση, εξάσκηση εξάπαντος και πολλές επαφές...με ξένους παράγοντες για ...μεταγραφές! Μόνος δεν φτάνεις ούτε μέχρι το κέντρο, μεγάλε!! Θέλει και καναν για Vorlage.
Λάθη γίναν, αυτογκόλ δε φάγαμε πάντως, σκύψαμε το κεφάλι και "κουβαλούσαμε". Ένας καλός τρεχαλατζής θα βρει το δρόμο του, ένας κουβαλητής θα βρει να αποδώσει, έτσι κι εγώ. Όνειρο ήταν της κερκίδας και τώρα βρίσκομαι στο γρασίδι. Στα λιγοστά μαλλιά της κεφαλής μου, θα το φάω μέχρι τελευταίου χορταριού, που να μη με λένε Vasi. Να μας δίνουν μόνο χρόνο συμμετοχής, αυτό χρειάζομαι, να μη μας αφήνουν πολύ στον πάγκο, στον πάγκο σκέφτεσαι παραπάνω από ότι πρέπει. Πρέπει να παίζω μέσα, πρέπει να τρέχω, να σκέφτομαι μόνο το παιχνίδι, το σκορ, να μην επηρεάζομαι από τις ζητωκραυγές ή τα γιουχαητά.
Αυτό θέλω, πέτα μου την μπάλα και δε θα χάσεις, όχι δεν πάω για το θεαματικό γκολ, δεν θέλω δόξα, τη φανέλα να ιδρώσω, να τη ματώσω αν χρειαστεί, αυτό μου φτάνει.
Τα αποδυτήρια του καθενός δεν τα βλέπεις να 'ρχονται. Τα καταλαβαίνεις όταν είσαι ήδη μέσα, πτώμα στην κούραση, ή απλώς "πτώμα". Τότε θα είναι αργά να ξαναβγεις. Γι'αυτό τρέξε τώρα που μπορείς, λέω μέσα μου κι απόξω μου.
Έτσι θα βγουν χρόνια, έτσι θα βγουν και οι ζωές μας, μέσα στο γήπεδο, πάντα στο γήπεδο, εδώ ανήκαμε, εδώ θα μείνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου